Dnia trzeciego docieramy do miasta Uyuni zwiedzając po drodze cmentarzysko pociągów. Miejsce zostało zmienione w plac zabaw. Jest ciekawie głównie z powodu możliwości powspinania się i poskakania po wszystkich olbrzymich metalowych maszynach. Na solną pustynię dotarliśmy w sam raz na lunch tylko pustynia okazała się jeziorem. Jak okiem sięgnąć woda i woda a gdzieś na horyzoncie majaczą wzgórza. Mnie się podoba tym bardziej. 
takie jak polskie. Mniam! Szalonych zdjęć więcej podepnę jak mi ekipa przyśle bo częściej uczestniczyłam niż robiłam :)Po powrocie do miasta pozwiedzaliśmy okolice zostawiając plecaki w agencji. Jeszcze ostatni raz przed rozstaniem poszliśmy z naszymi nowymi znajomymi na kolacje. W końcu normalne ceny! Za ćwiartkę kurczaka i frytki tylko 14 Bolivianos! (około 2$) Także nie ma problemu z zakupem biletów na autobus i o 8mej wieczorem zapakowaliśmy się w drogę do Tupizy. Atmosfera na dworcu – jeśli tak można nazwać ulice w środku miasta zapełniona ludźmi autobusami i spalinami - była na skraju szaleństwa. Ciemno, nic nie widać i nikt nie wie gdzie nasz autobus. O peronie można pomarzyć. W końcu ktoś zawołał, że na końcu ulicy i cały tłum ruszył w danym kierunku. Jedno wielkie zamieszanie. Bagaże każdy wrzuca sam do bagażnika, później ktoś przekłada, miesza. Biletów nikt nie sprawdza. Ech, jest klimacik. Bus stary rozpadający się ale wciąż przyjemniejszy niż niejeden polski autokar. Przed nami pierwsza, w dodatku nocna trasa w boliwijskim autobusie.
Zobacz poczatek wyprawy: Trzydniowy-jeep-tour: boliwijskie cuda.
Sol wszedzie sol i wiecej soli:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz