Poczęstowano nas także herbatą z liści koki, bo przed nami wspinaczka jeepem na 5 tys mnpm! Tak nas wita Boliwia! Zaraz za granicą wjeżdżamy na teren parku Narodowego
Eduardo Avaroa. Po kolei biała laguna, zielona laguna, solna laguna, pustynia Dalego i gorące źródła. W głowie się nie mieści! W celu ukojenia błądzącego od laguny do laguny umysłu i ogrzania zmarzniętego ciała relaksujemy się w gorących źródłach z pięknym widokiem na góry i laguny. Jest nas szóstka plus kierowca który po angielsku ani mru mru. Na szczęście każdy z nas coś kuma. W ekipie mamy lekarza anestezjologa z Kanady, Szwajcarkę i Austriaków. Dobraliśmy się wyśmienicie. Przed lanczem w pustynnym refugio zwiedziliśmy jeszcze bulgoczące rozgrzanym błotem gejzery w kraterze wulkanu. Ogólnie jest strasznie zimno. W końcu jesteśmy na ponad 4 tys mnpm. A w refugio ani 
ogrzewania ani ciepłej wody. Mimo że tylko jest jeden prysznic nikt się nie ustawia w kolejce. Przed kolacją robimy jeszcze wycieczkę do położonej niedaleko kolorowej laguny opanowanej przez niezliczone flamingi. Kolor wody jest krwistoczerwony a nad nią górują ośnieżone szczyty - rewelacja! Mimo mroźnego wiatru nie możemy zdecydować się na powrót do refugio. Jest tak pięknie! Dzień drugi nie obfitował w aż tak spektakularne widoki ale i tak było pięknie. Powoli pozostawiamy pustynne tereny za sobą, zagłębiając się w zielone pola.Wycieczka jest tym fajniejsza, że mamy naprawdę zgraną ekipę. Jest wesoło. Na koniec tuż przed wioską w której mamy nocleg przejeżdżamy przez pola zasypane skalami wulkanicznymi.
zobacz dalsza czesc wyprawy:
Noc w srodku niczego czyli: wioskowa potancowka na pustyni
oraz Nierealne krajobrazy Uyuni
PN Eduardo Avaroa:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz